Begin december 2022

Het is koud en grijs, gelukkig ook windstil. Vogels zijn nauwelijks te horen. Onderzoeker Will valt de vogelstilte ook op. We hebben het over de fazant. Al weken hebben we er geen gehoord. We denken dat ze in iemands vrieskist terecht zijn gekomen. Even later hoor ik er toch een roepen. Daar gaat onze deskundige analyse. Bij de rij knotwilgen laat een fazanthaan zich zelfs zien. Zonder haast loopt hij de dekking in. Waarmee ons gebrek aan fazantenkennis nog eens is onderstreept.

Zagen voor een mini-jungle

We gaan verder met de zaagronde in het wilgenbosje. De bedoeling is om een dicht bosje te stimuleren. Eigenlijk willen we hier een soort mini-jungle. Ideale beschutting voor bezoekers van de bospoel en broedende vogels. We doorzoeken het bosje op jonge bomen die te hoog gaan worden en zagen die om. Doen we dat niet, dan zullen ze later zoveel schaduw geven dat het bosje onderin weer kaal en open wordt. Een kritische Onderzoeker Will volgt ons op de voet. Hij houdt er niet van wanneer we met een kettingzaag rondlopen en waarschuwt dat we niet te veel moeten kappen. We hoeven vandaag maar drie boompjes om te zagen. Dan zit het onderhoud in dit bosje er op.

Winterkoning

In de noordelijke poel zit een winterkoninkje op de takken die we hier hadden ingegooid voor de waterdieren. Het vogeltje hipt tussen de takken heen en weer, vlak boven het water. Telkens strekt hij zich naar beneden en pikt dan iets van het oppervlak. We kunnen niet zien wat, maar het zal wel eetbaar zijn. Het winterkoninkje voelt zich duidelijk thuis in de wirwar van takken. Wat we bij de bosjes leerden, blijkt ook hier in de poelen te werken: Hoe rommeliger, hoe aantrekkelijker voor wilde dieren.

Bomen omzagen voor de veiligheid

Vandaag beginnen we aan de klus in het berkenbosje. Deze herfst hebben we hier een grote Es omgezaagd. Die stond op omvallen. Toen we eens goed keken bleek dat alle bomen op het dijkje in de problemen zitten. Ze groeien uit zichzelf al scheef, richting het licht. Door de zomerse droogtes komen de wortels steeds losser te zitten. Daar komt bij dat konijnen graag holen graven in het dijkje. Vroeger of later vallen deze bomen om richting het wandelpad. Bij een eik is al duidelijk te zien dat de wortelkluit omhoog komt. Deze winter gaan we drie probleembomen een voor een weghalen. Daarna planten we een stuk of twintig kleinere bomen terug die beter passen op deze plek.

Eind december

Na koffie met koude appelbeignets lopen we een ronde rondom de natuurtuin. Het wandelpad is een dijkje geworden met links en rechts water. We lopen door richting de ijsbaan, nu ook een watervlakte. Op de terugweg zien we ineens drie donkerbruine eekhoorns elkaar najagend door de struiken en boomtakken. Het warme weer heeft ze uit de winterrust gehaald en nu spelen ze lente. Of dat verstandig is, weet ik niet. Je zou het met vijftien graden vandaag niet zeggen, maar de winter is nog niet voorbij.

Meer over de natuurtuin op www.derobbert.nl